Stari Bar

Od početka ove godine nije baš bilo puno sunčanih dana tako da smo svaki dočekali sa oduševljenjem i potrudili se da ga što bolje iskoristimo. Tako smo prošlu subotu proveli u Baru. Jutro smo proveli na plaži a kako se primicalo vrijeme ručka odlučili smo da potražimo neki pristojan restoran. Meni je palo na pamet da sam na tv-u vidjela priču o nekom novom etno restoranu u Starom Baru a kad već idemo tamo odlučili smo  da prošetamo gradom. Evo i nekoliko slika koje smo tamo snimili i priča o istoriji grada koja je copy paste sa interneta.

Bar je veoma stari grad. Ispod današnjih ostataka Starog grada pronadjeni su fragmenti keramičkog posudja koji okvirno datiraju od 8. do 5.-tog veka p.n.e., kada je ovaj predeo naseljavalo Ilirsko pleme Enhelejci. Kasnija iskopavanja otkrivaju nalaze i iz rimskog i ranovizantijskog vremena (3. do 5-ti vek n.e.).

U pisanim istorijskim izvorima iz IX i X veka Stari grad se prvi put pominje kao Antibareos, a zatim kao Antibaris i u XI veku kao Antibari kod cara Konstantina.

Stefan Vojislav, knez dukljanskih Slovena, 1042. god. u području Bara je porazio Vizantijce. Istovremeno je potukao vojske Raške, Bosne i Huma šireći svoje kneževstvo. Duklja je postala najsnažnija južnoslovenska država, a njen grad Bar postaje značajni kulturni, ekonomski i vjerski centar.

U gradskoj katedrali sv. Djordja, 1067. god knez Mihajlo Vojisavljević biva krunisan za kralja. Drevna katedrala je postala hram krunisanja i sahrana vladara dukljanske dinastije Vojisavljevića.

Katolička episkopija 1089. godine dobija status dukljanske arhiepiskopije i crkvenu upravu nad episkopijama susednih gradova i oblastima Srbije, Bosne i Travunije.

Krajem XII veka, prelat barske crkve, opat Grgur, sačinio je «Barski letopis» najobimnije istorijsko-literalno delo o istoriji južnih Slovena.

Bar, kao i okolni primorski gradovi i oblasti, 1183. god ulazi u sastav srednjevekovne države srspke dinastije Nemanjića. Sredinom XIV veka Barom vladaju zetski dinasti Balšići, a u XV veku prelazi iz ruke u ruku Mlečana, Balšića, Despota Stefana Lazarevića, Djurdja Brankovića i Stefana Vukčića. Od 1443. god je u sastavu Mletačke republike. Grad je tada proširen, izgradjen i definitivno utvrdjen sistemom bedema, bastiona i kula. U njemu je tada postojalo tridesetak gotičko-renesansnih palata, šesnaest crkava i manastira, više stotina kuća, oko 4000 žitelja...

Grad Bar je imao statut i kovnicu novca.

Turcu osvajaju Bar 1571. god, bez borbe i rušenja. Tokom tri vijeka Bar živi kao značajna uredjena varoš sa dobrim prihodima od trgovine i poljoprivrede (maslinarstva).

Knjaz Nikola Petrović i Crnogorci oslobadjaju Bar 1878. god. Polusrušeni grad od tada prestaje da živi a život se polako seli na morsku obalu.

 

Zidine grada Bara su potpuno restaurirane, kao i nekoliko značajnih gradjevina unutar samo grada.


   

Na ostacima jedne od crkava je sačuvana i ikona Svetog Nikole iz XV veka.